7. "To nie twoja wina!"

- Gdzie jest Caroline? - zapytał zdenerwowany Elijah.

- Skąd ja mam to wiedzieć? - odpowiedział pytaniem Kol.

Gdyby był tutaj sam z bratem, to czemu nie, powiedziałby mu. Ale siedzi przy nim Bonnie, która nic nie wie o jego niecnym planie. "Sorry Bonnie, nie teraz" - pomyślał Kol.

- Bonnie, pogadamy innym razem, okay? - powiedział milutko do dziewczyny.

- Okay, cześć Kol i cześć jego bracie - odrzekła, po czym wyszła.

Elijah podszedł wolnym krokiem do Kola. Pierwotny wiecznie ubrany jest w garnitur, dzięki temu wygląda naprawdę okay - według niego samego. Kol stał dalej bez koszulki, poczuł się niezręcznie przy swoim starszym bracie. 

- Twoja koleżanka wyszła, powiedz mi więc, gdzie jest Caroline? 

- Po co ci ona? - spytał Kol.

- Mi ona nie jest do niczego potrzebna. Ale nasz brat się o nią martwi - wyjaśniał Elijah. - Zagroził, że cię zabije. Sam nie wiedziałem, dlaczego, ale teraz już wiem. Pokazał mi dowód, że to ty ją porwałeś. A więc mi ją oddaj, lub sam ją znajdę.

- Zdradziłeś mnie, jak mam ci teraz ją tak po prostu oddać?! - krzyknął do brata z wyrzutem.

- Kol, gdybym powiedział Klausowi, gdzie jest twój dom, myślisz, że byłbym tutaj sam?

Elijah podszedł do brata jeszcze bliżej niż był wcześniej. Po chwili wydusił z siebie słowo "przepraszam". Kol nie wiedział o co mu chodzi, ale po chwili zrozumiał. Elijah wbił w swojego brata sztylet, złapał go i zaniósł do trumny. Kilka minut później zaczął chodzić po domu Kola, szukając Caroline. Nareszcie, gdy dotarł do ostatniego pokoju na piętrze 1 znalazł Caroline. Ku zdziwieniu musiał wyłamać drzwi, bo nie mógł dotknąć klamki.

Caroline dalej siedziała na łóżku. Nie robiła kompletnie nic, tak jak nakazał jej Kol. Elijah skapnął się, o co chodzi i podszedł do dziewczyny patrząc jej w oczy.

- Jesteś wolna, możesz robić, co chcesz - wyszeptał.

Po chwili Care ocknęła się. Spojrzała na siebie, dalej była w firance. Później spojrzała na faceta stojącego przed nią.

- Kim ty jesteś? - zapytała.

- Jestem Elijah, brat Klausa. Najstarszy z naszego rodzeństwa - powiedział.

- Ah, Elijah... Klaus mówił coś o tobie podczas pobytu w Nowym Orleanie. Mówił, że wyciągnąłeś sztylet z Kola, który mnie porwał.

- Spokojnie, sztylet znów spoczywa w Kolu - uśmiechnął się do dziewczyny.

- Uff - westchnęła z ulgą. - Zabierzesz mnie do Klausa? - poprosiła.

- Oczywiście, Caroline - oznajmił, po czym pomógł Caroline wstać i zszedł z nią na dół.

Weszli do czarnego BMW, które należało do Elijah, a zaraz po chwili ruszyli w stronę domu Klausa.

*  *  *

Klaus chodził po salonie w tę i z powrotem. Nie dopuszczał do siebie myśli, że coś mogło się stać Care. Jego sypialnia była cała porozwalana. Jedynie salon i łazienka przetrwały.

- Oby Elijah go znalazł, oby Elijah ją znalazł... - szeptał ciągle Klaus.

On - bo Elijah go zasztyletuje, ona - bo ją kocha.

Po chwili do drzwi się otworzyły a w nich ukazał się Elijah i owinięta firanką blondynka. Klaus wampirzym tempem podbiegł do Caroline i przyciągnął ją do ściany po czym namiętnie pocałował. Caroline odwzajemniła pocałunek równie namiętnie.

Elijah przyglądał się tej scenie. Był zdumiony tą miłością, bo przecież Caroline nie cierpiała Klausa jeszcze jakieś 5-6 dni temu. Zastanawiał się, jaki jest haczyk, ale chyba po prostu go nie było.

- Bałam się - wyszeptała do ucha Nikowi Care. - Dobrze, że jesteś przy mnie.

- Przepraszam Caroline. To przeze mnie. Nie powinienem schodzić wtedy na dół - Klaus zaczął obwiniać się.

- To nie przez ciebie, Klaus - powiedziała Caroline. - To przez Kola, to on mnie porwał.

- Ale gdybym był tam ciągle z tobą, nie doszłoby to tego - dalej się obwiniał.

- Klaus, przestaniesz w końcu?! To nie twoja wina! - krzyknęła w końcu do niego Caroline.

Chłopak westchnął głęboko, a potem odwrócił głowę w stronę swojego brata.

- Dziękuję, Elijah. Mam u ciebie dług - uśmiechnął się do niego.

- Nie ma za co, bracie - Elijah odwzajemnił uśmiech.

Chwilę potem Elijah wyszedł z domu Klausa. W oku miał łzę. "Tak bardzo chciałbym mieć kogoś, kto kocha mnie i kogo kocham ja. Kogoś, z kim mógłbym się śmiać i płakać. Kogoś, kogo bym z wielką chęcią i uśmiechem na twarzy witał, a z łzami w oczach żegnał. Kogoś, kogo kochałbym całym sercem..." - myślał.

Chwilę potem Caroline wbiegła na górę i ubrała się w szary, przylegający do niej t-shirt, oraz w długie czarne legginsy. Jej niebieski BUTY idealnie pasowały do takiego samego koloru marynarki. Wyglądała rewelacyjnie.

- Dzisiaj poniedziałek, a mnie nie było w szkole - jęknęła Caroline. - Co sobie pomyśli mama?! - zaczęła martwić się.

- Spokojnie, twoja mama o wszystkim wie - powiedział Klaus. - Nie była zadowolona z tego, ze zerwałaś z Tylerem, ale powiedziała, że twoje szczęście jest dla niej najważniejsze.

Care uśmiechnęła się. Zrobiło jej się miło słysząc takie słowo.

- Napisałem ci zwolnienie z lekcji, dasz je jutro nauczycielom. - Chłopak podał dziewczynie karteczkę. - Jeśli chcesz, mogę ci napisać jeszcze na jutro. Spędzimy razem czas.

- Jestem za! - odpowiedziała uśmiechnięta.

Nagle do domu wparował Tyler. Caroline przewróciła oczami, a gdy tylko ten wszedł do domu powiedziała do Klausa:

- Chodźmy się kochać. 

- Teraz? - zapytał zdziwiony Klaus.

- Byłam porwana, ale odzyskałeś mnie. Dziki seks wampira i hybrydy jest teraz bardzo wskazany. 

-----

Oto i 7 rozdział :) Zapraszam do komentowania!

xoxo, Betka :p.